مقایسه اثر بخشی برنامه مداخله مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر و گروه درمانی آدلری در ارتقای تاب آوری افراد وابسته به مواد

مرور مطالعات و مقالات اخیر بیانگر آن است که بخش عمده ای از این پژوهش ها به آزمون ماهیت و درمان اختلالات مختلف پرداخته اند. جنبش پست مدرن رویکردهای جایگزینی را در حوزه درمان و آموزش برای کمک رسانی موجب شده و پارادایم از کاهش گرایی و رویکرد مشکل محور به طرف پرورش توانمندی های فردی و بین فردی که قادر به کمک به افراد جهت انسجام مجدد پس از از هم گسیختگی هستند یکی از این رویکردها است. جمعیت هدف عبارت از تمامی معتادان داوطلب درمان در مراکز تهران که از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای، گروه های مورد نظر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جای داده شدند. هر یک از گروه ها 15 نفر بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانی آدلری و روان درمانی مثبت در ارتقای تاب آوری افراد وابسته به مواد موثر بوده است. به عبارت دیگر مطابق فرضیه ها مداخلات ادلری و مثبت در ارتقای تاب آوری اثر بخش عمل نموده ولی گروه کنترل تغییر مثبتی را نشان نداده است.